Πολύς καιρός πέρασε από την τελευταία φορά που έγραψα σε ηλεκτρονικά τεφτέρια. Πίστευα ότι είχαν ξεχαστεί στο χρονοντούλαπο του Ζουκεμπεργκ. Προφανώς έκανα λάθος. I 've been known to err.... Κάθισα λοιπόν να ξαναγράψω. With a little help from my friends.
Κάθισα να γράψω. Μια διέξοδος θα μου πεις είναι και αυτή.Και μπορεί να βγει σε καλό.
Κυριακή πρωί. Σε μια wannabe suburbia με έναν μεγαλοπρεπή ήλιο να μας δίνει φιλί ζωής. Κάθισα να γράψω.....
αυτο ακριβως σκεφτομουν χθες (και προχθες). ζουμε σε μια wannabe suburbia. μπορει να υπαρχουν και χειροτερα. σιγουρα θα υπαρχει και χειτερα καπου εκει εξω αλλά αυτη η εικονα της Πυλαιας ειναι τοσο ..."τιποτα".
ΑπάντησηΔιαγραφή7 χρόνια εδώ και ακομα σπιτι εννοω το μεσα απο την πόρτα μου.
εγώ είμαι τυχερός - ειδικά τα παιδιά μου- που μένουμε σε μια πραγματική γειτονιά... τριγύρω όμως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμένα τα παιδιά μου μεγαλώνουν σε ήσυχο μέρος. Απλώς μεγάλωσε λίιιιιγο η απόσταση από τη δουλειά στο σπίτι τελευταία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔώστε πάντως ένα χαμόγελο, ανοιχτείτε λίγο στον γείτονα, μιλήστε, καλημερίστε, δώστε την ενέργεια που σας λείπει και θα σας το δώσει πίσω. Υπάρχουν γείτονες, άνθρωποι, με Α κεφαλαίο, όπως κι εσείς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός κι αν είμαι τυχερός που έπεσα σε περίπτωση... καλής γειτονιάς!