γιατί τρέχεις..;

Η ζωή σου χρωματιστή..περασμένη με τα χαρούμενα χρώματα,της ευτυχίας,της χαράς,της άνεσης,της ομορφιάς..βερνικωμένη και γυαλισμένη από όλες τις πλευρές της..

Προσπαθείς να την περιγράψεις..Τα γράφεις σε ένα κομμάτι χαρτί,το κρατάς στην τσέπη σου..κάθε φορά που σε ρωτάνε πως είσαι..; τι κάνεις..; βγάζεις βιαστικά το χαρτί  (βλέπεις,δε θέλεις να ξεχάσεις τίποτα) διαβάζεις ό,τι έχεις γράψει με μεγάλα,καθαρά,γράμματα.. στο τέλος χαμογελάς..χαμογελάς γεμάτος χαρά..ανίκητος..ανεπηρέαστος..χωρίς παρελθόν,μόνο με παρόν και μέλλον..

σε θαυμάζω.. αλήθεια..εσένα,που έχεις μάθει απ’έξω τι είναι ευτυχία,που μπορείς να την προβάλεις σε όποιον σε ρωτάει..που βγαίνεις δυνατός στα μάτια μου κάθε μα κάθε φορά που ενδιαφέρθηκα να μάθω τι κάνεις.. και απομένω να σε κοιτάζω να φεύγεις, στητός,γρήγορα βήματα,βιαστικός όπως πάντα..και ζηλεύω ξανά.. 

 την επόμενη φορά θα σε ρωτήσω γιατί,γιατί τρέχεις;  Και τότε θέλω να σκίσεις το χαρτί,να με κοιτάξεις όπως παλιά,να μου πεις ‘για να γίνω ευτυχισμένος..’ .. τότε και μόνο τότε θα ξέρω την αλήθεια σου..