toujours recommencer...

-Βlog; Έχεις blog;
-Ε, ναι. Είχα δηλαδή.
-Α, δεν μου το είπες ποτέ αυτό.
-Δεν έτυχε.
-Και τι γράφεις εκεί; Για αρχιτεκτονική;
-Όχι.
-Επικαιρότητα;
-Όχι. 
-Ε τι;
-Τίποτα. Άστο.

Αυτός ήταν ένας διάλογος που έγινε σχετικά πρόσφατα και με έβαλε σε σκέψεις. Αφού τις ζάλισα, τις έκανα πέρα και κατέληξα.
Η ουσία είναι αυτό το toujours recommancer που αν δεν μπορείς να βρεις αφορμή/κουράγιο/δύναμη να ξεκινήσεις μόνος σου, έρχονται οι φίλοι σου και ξαναδοκιμάζετε μαζί.
Μια ατάκα στο fb και τσουπ..
Χαίρομαι σαν μικρό παιδί που θα πάει σχολείο με καινούργια κασετίνα και τσάντα Paxos. Θα ξαναδώ τους φίλους μου, θα μιλήσουμε, θα παίξουμε και θα κυλιστούμε στην αυλή (όχι του σχολείου, του blog). 

Δεν υπόσχομαι τίποτα παρά να γράφω ό,τι μου ρχεται.