κοιτούσα τις φλόγες κι αυτόν τον αέρα μακριά

Δεν άκουσα Πυξ-Λαξ στα 17 μου.
Δεν άκουσα Παύλο Σιδηρόπουλο στα φοιτητικά μου χρόνια.
Ούτε Αλκίνοο Ιωαννίδη, ούτε Ξύλινα Σπαθιά, ούτε Τρύπες.
Ούτε τα μελοποιημένα του Καββαδία. 
Τα αρνήθηκα επιμελώς. 

Πριν 2-3 χρόνια πήγα να ακούσω τον Παύλο Παυλίδη από περιέργεια. 
Δεν πρέπει να έχω ξαναπεί "θέλω να φύγω" σε συναυλία. 
(Η συναυλία των Puressence δεν μετράει. Εκεί απλά αποκοιμήθηκα.)
Όχι ότι δεν μου αρέσει. Με πνίγει.

Χθες ο Παυλίδης βρήκε την χαραμάδα μου και μπήκε. 
Οδηγώντας δυτικά με θέα πέρα από τον Θερμαϊκό, πετάχτηκε αυτό.


   "κοιτούσα τις φλόγες κι αυτόν τον αέρα μακριά"

αυτό που έβλεπα ήταν ήδη τραγούδι.